Koffer en fiets zijn gepakt en klaar was ik voor men avontuur. Met de trein richting Brussel dan met de TGV naar Parijs om daar men vlucht naar South Africa te hebben. Bij aankomst daar was het al donker maar de taxi bracht mij veilig naar een mooie villa op 50m van het strand. Om de beentjes wat los te maken ging ik nog wat loslopen om erna men buik vol te eten en een goeie nacht tegenmoed te gaan.
De dagen voor de wedstrijd bestonden vooral uit veel drinken,eten,films zien en trainen om niet te loom te worden. Het voelde ontspannen aan ik vermeed de drukte en ging enkel naar het IM village om mijn nummers af te halen en de dag voor de race mijn fiets weg te zetten. Raceday bestaat altijd uit vroeg opstaan ontbijten, terug op bed liggen en dan alles klaarmaken. Toen alles klaar was en ik mijn kleren aanhad vertrok ik richting IM village om mijn fiet en zakken nog eens te controleren. Het was enorm druk op het strand van Shark rocks , ik liep er gelukkig Hannes Cool tegen die me hielp met mijn wetsuit en ik de zijne dicht te zippen en ik was ready to race. Op de eerste rij aan de linker kant leek me het best om te starten en men gevoel was correct. Toen het kanon afging liep ik als een gek het water in en met paar duikjes onder de golven was ik goed vertrokken. Ik zwom een ontspannend tempo die ik zeker kon houden, de zee was woelig en dat is niet echt voordelig voor mij. Bij het uitlopen uit het water na 3,8km las ik op men horloge een kleine 58' wat voor mij een boost gaf en zeker toen ik T1 inliep en alle zakken nog zag hangen. Mijn vermoeden werd bevestigd aan mijn fiets, er waren er slechts 12 voor me weg van mijn AG. Ik begon het fietsgedeelte met vertrouwen en goed gevoel maar ook bewust dat ik niet over mijn toeren mocht gaan. Ik draaide men vooropgestelde wattage en merkte dat het telkens als het bergop ging ik inhaalde. Men plan verliep als gesmeerd tot ik men persoonlijke bevoorrading miste en ik zo op enkel water en 1 gelleke men laatse 90km moest afwerken. Tempo drukken om zeker nie over toeren te gaan met te weinig fuel in de tank was de boodschap. Bij het binnenrijden van T2 kreeg ik kippevel, de speaker riep men naam af en ik zag maar enkele fietsen staan, maar bleef met de voetjes op de grond er kwam nog een marathon aan.Deze verliep perfect en ik kon mooi men tempo van 4'15-4'20 lopen tot km 33 en het ingaan van de universiteit, ik kreeg er een pattat en ik kon enkel maar denken aan genoeg drinken en blijven lopen. Met een tempo van 5'00 liep ik binnen en genoot ik van men laatste kilometers want tot slot liep ik daar in Zuid-Afrika een Ironmanen had ik bij mijn weten een mooie positie. Met de handen in de lucht kwam ik de finishlijn over. Kapot, leeg maar zeer gelukkig. Meteen kwam ik Hannes cool tegen en samen keuvelden we een uurtje met een cola en pizza in de hand over de wedstrijd terwijl ik enkel mijn eindtijd wist 9h40. Toen besefte ik dat ik best eens naar huis kon bellen en ik bellde men vader op. Hij vroeg me meteen hoe het ging en ik antwoorde hem "cva wel,kben tevreden was een leuke race" hoe zei hij je weet nog van niks? Kzeg nee, en toen vertelde hij me dat ik 2de was en 40ste algemeen. Ik was stil en wist efkes nie goe wa zeggen, tranen van geluk. Ik mag naar Hawai!
0 Reacties
De Israman liet wel wat sporen na, wanneer ik thuis kwam had ik nog steeds last van stijve kuiten. Dit ging maar niet over en toen besliste ik naar de kiné te gaan, het verdict was elke dag prikken en uitmasseren.
Toen het eenmaal over was kon ik terug deftig beginnen trainen. Alle trainingen verliepen volgens plan, ik moest geen enkele training skippen of inkorten en mentaal stond ik op scherp. Begin maart vertrok ik terug richting Benidorm voor de laatste loodjes en men zwaarste trainingen te doen in ideale omstandigheden. Zwemmen deed ik dagelijks een km of 4 en eind de stage kon ik terugkijken op 2 monstertrainingen van 220km op de fiets en 32km al lopen. Bij terugkomst melde ik meteen terug aan in Ieper om er met de militaire ploeg mij laatste week training en taper voor ik vertrok richting Porth Elizabeth. Eind januari vertrok ik samen met Romeo richting Tel aviv om daar 1 overnight te doen en de dag erna naar Eilat te vliegen waar de wedstrijd doorging.
De reis verliep niet zonder kleurscheuren, Controles op de luchthaven waar ze onze koffers uitkeerden en meermaals gescreend werden, Fietsen die op een dak van een auto gebonden werden. Met andere woorden, ik was blij toen we aankwamen in het hotel en ik wat kon rusten en vaststellen dat alles ok was met mijn materiaal. De dagen voordien ruste ik vooral veel en verkende ik het zwemgedeelte en fietsparcour. Ambities waren een podiumplaats in agegroup maar vooral een goed gevoel ier aan overhouden. Smorgens ging ik alles klaarmaken en controleerde ik nog even mijn fiets en begaf ik mij richting zwemstart. Ik plaatste me op de eerste rij om zo snel mogelijk het water in te zijn. De zwemstart verliep goed en ik was snel los en kwam in een goeie groep, eenmaal exit water hoorde ik dat ik als 12de uit het water kwam. Eens op de fiets was het genieten en afzien samen. Het fietsparcour was in de woestijn maar begon met een loodzware klim die we straks naar beneden gingen moeten lopen. Boven op de berg was de 2de wissel zone, maar eerst moest ik nog naar het keerpunt. Dit was een lange rechte baan, golvend kilometers lang. Dit maakte het gemakkelijk om te zien in welke positie ik lag, tot men verbazing zag ik bijna niemand tot ik op 4km van het keerpunt de eerste zag terug keren, toen kon het tellen beginnen. Aan het keerpunt was nog 10 man voor, zodat ik in T2 kwam en 8ste hoorde afroepen , dat klopte want ik had er nog 2 ingehaald. Snelle wissel en weg was ik. Wat normaal voor mij het leukste deel van de race is was nu een hel,10k naar beneden lopen aan 4-5% is niks voor mij. Tegen dat ik beneden kwam had ik blaren van jewelste. Door deze blaren liep ik niet meer fatsoenlijk maar kon ik toch mijn plaats behouden. Zo finishte ik 8ste algemeen, 1ste in men agegroup en 1ste agegrouper! De eerste was binnen en hopelijk volgen er nog! Na mijn avontuur in de woestijn nam ik enkele belangrijke beslissingen. Seizoen 2015 ging het seizoen van de lange afstand worden en van de samenwerking met Frederik Van Lierde als coach.
De jaarplanning werd samen met Frederik bekeken en zo waren we er snel aan uit welke lange afstand triathlon ik ging deelnemen. Periode en omgeving van deze triathlon spraken me enorm aan.Ironman South-Africa deze ging et worden, en zo was ik ook snel ingeschreven. Als voorbereidingswedstrijd had ik samen met Romeo, men buddy en sponsor beslist om deel te nemen in Eilat aan de Israman.Alle voorbereidingen werden getroffen en stages werden gepland. De trainingen verliepen goed , ook al was dit voor mij aanpassen daar ik minder en trager moest trainen dan voorbije jaren. Halfweg december vluchte ik naar warmere oorden om een klein blokje te leggen in het fietsen. Hotel dynastic is daarvoor mijn toevluchtsoord en dit al voor 2 jaar, het is er ideaal met beneden het hotel een zwembad waar we baantjes kunnen trekken voor het ontbijt. Het vast stramien was dan ook veelal hetzelfde. Opstaan, zwemmen,ontbijten,fietsen of lopen en rusten. De weergoden waren ons goed gezind en ik kon deze stage op 1dag na in het droge afwerken. Deze periode is fijn omdat je veelal omringd ben door profploegen waar je soms eens kunt bij aanpikken enzo de kilometers aan een mooi tempo maar in bunch kunt afwerken. Trainen thuis deed ik met de mtb op de weg, vooral door de slechte weersomstandigheden maar ook om aan kracht te winnen op de fiets. Tussen kerst en nieuwjaar vertoefde ik op men eentje in Lanzarote. Ik had daar een appartementje gehuurd op 5min stappen van het stedelijk zwembad. Alle traingen konden perfect afgewerkt worden onder warme en winderige omstandigheden wat men ook van op een eiland verwacht. 2 weken alleen is lang en mentaal zwaar, maar gelukkig had ik men vriendin en familie thuis die me motiveerde om deze periode uit te doen. Ondertussen had ik een nieuwe hoofd sponsor gevonden die dit voor mij alles mogelijk maakt, waarvoor nog eens bedankt Redd-Properties. Up to Israman for another story. |